Пишува: Џелал Незири
Денешниот ден покажува каков третман имаат клиентите од страна на компаниите. Неисправноста на мрежата на Телеком денеска помина без конкретна реакција и акција од надлежните институции. Илјадници корисници на услугите на оваа компанија денеска не можеа да ги имаат на располагање, иако редовно ги плаќаа сметките.
На прв поглед, прекин од 2-3 часа не е голема работа. Но, ако ги погледнеме бројките, излегува дека е, дури и многу. Податоците на Агенцијата за електронски комуникации (АКЕ) велат дека во Северна Македонија има приближно 2 милиони корисници на мобилни телефони, од кои речиси половина се корисници на Телеком. Прекин од еден час значи необезбедување 1 милион часа платени услуги. Пресметано поинаку, тоа значи отстранување на 3,8 години, 41,6 илјади дена или 1,3 илјади месеци.
Сега замислете ја спротивната ситуација. Доколку корисникот на Телеком не ја плати сметката повеќе од еден месец, каматата автоматски се пресметува. Ако се одложи повеќе од два – оди на суд. Доколку и по судската одлука не ја платите сметката, со камати и административни трошоци, тогаш се активираат извршителите. А со последниве нема шега – добиваат многу повеќе отколку што судот ја пресметал казната.
Да не зборуваме за ЕВН, компанијата која дистрибуира енергија до крајните корисници. За приклучок за домаќинство треба да платите близу 500 евра. Ако не сакаш, живеј како во камено доба. ЕВН нема конкуренција, граѓанинот нема избор, а со тоа и квалитет на услугата.
Компаниите кои даваат јавни услуги, како што е Телеком и ЕВН, се одраз на институциите. Нивниот пристап не е ни едукативен и целта не им е јавниот ред, туку паричните казни. Што се однесува до казните, само погледнете што очекува сообраќајната полиција и споредете со казните во најразвиената земја на запад. Овде, казната изнесува повеќе од половина од просечната плата (300 евра), за истиот прекршок во Швајцарија, на пример, плаќате една стотинка од платата (50 евра). Ветувањата за ревизија на висината на глобите останаа само ветувања. Никола Груевски ни ги остави и побегна. Требаше да го наполни буџетот, а оваа потреба ја има и Димитар Ковачевски. Ни Христијан Мицковски како „PM to be“ не ветува ништо.
Поради оваа причина ни треба Европската унија (ЕУ). Само земете го на пример начинот на кој Брисел ја регулира мобилната телефонија. Не секоја компанија која продава уреди веќе ќе може да има свој специфичен полнач. Пред две години, iPhone беше казнет со милијарди долари, откако ажурирањето ги оневозможи постарите модели. За ЕУ на прв ред се граѓаните.
Затоа, партиите кои навистина сакаат граѓаните да живеат подобро ќе гласаат за уставните измени. Партиите кои бараат ред, правда и еднаквост нема да се поколебат. Пратениците кои ги штитат интересите на граѓаните нема да условуваат. Очајно ни треба Европа! Ако не ја донесеме Европа овде, Европа ќе не носи таму еден по еден.