Битиќи минатата недела мораше да слуша навредливо прашање од новинар, кој е зачуден од можноста, во случај на неуспешни претседателски избори, спикерот, кој е Албанец, да стане вршител на должноста претседател на РС Македонија. Премиерот даде еден одличен одговор за вредностите што ја раководат неговата партија, а можеше само да каже: Па што, ако претседател е Албанец
Пишува: Денко МАЛЕСКИ
Војните во Југославија покажаа колку бргу може да се сосипе една мултинационална држава, кога нејзините политичари ќе заиграат на картата на национализмот.
Тој малиген национализам отпочна со неумерениот збор на екстремистите и пасивноста на умерените.
Демократија, имено, може да се устоличи и да се сочува само ако се бориме за неа исто како што, со умерен збор и на дело, мораме да се бориме за добри меѓуетнички односи.
Во Македонија, за разлика од Израел и Газа, добрите меѓуетнички односи се плод на една континуирана политика на прилагодувањето на нашиот политички систем на етничката карта на нашата држава во услови на демократија.
Плод на соочување со желбата за слобода и рамноправност на сите и на сознанието дека без лојалноста на албанската популација кон Скопје, а не кон Тирана или Приштина нема македонска држава.
Не е потребно многу за етничка експлозија. Вакуумот што настана кога во сила беше Устав, кој дозволуваше мајоризација врз волјата на албанските пратеници во парламентот по политики што го засегаа нивниот идентитет, беше пополнет со насилство во 2001 година.
Поуката требаше да биде дека, од сега натаму, рамноправноста е нашата долгорочна политика. Македонија ја сочува својата унитарност откога сите страни ѝ дадоа поддршка на оваа идеја на рамноправност.
Но, унитарноста подразбира дека, освен прашањата што се однесуваат на идентитетските права на Албанците и тие што се изгласуваат со „Бадинтерово мнозинство“, другите државни политики се усвојуваат со мнозинство гласови.