Австрискиот европратеник Томас Вајц толку се внесе во арогантното промовирање на псевдо-вистините за минатото и сегашноста на РС Македонија, што успеа дури и да наметне еден извештај за напредокот на земјата во подготовките за почеток на суштинските преговори за членство во ЕУ.
Пишува: Иван Николов*
Фарсата што Скопје ја игра пред нашите очи ги најде своите воодушевени гледачи и во Европскиот парламент. Еден од нив, австрискиот европратеник Томас Вајц, толку се внесе во арогантното промовирање на псевдо-вистини за минатото и сегашноста на РС Македонија, што успеа да наметне извештај за напредокот на земјата, полн со аргументи од неконтролирана самозаблуда.
Тоа воопшто не е изненадување.
Изненадувањето не доаѓа само од недоволно ефикасната политика на Бугарија во однос на прашање што се однесува на суштината на националната биографија низ вековите. Изненадувањето ја покажува и неосвестената улога на Бугарија во историската мисија што таа треба да ја оствари – да го заштити ЕУ од банализирање на неговите сопствени вредности.
Токму тука лежи суштината на проблемот.
Фалсификатите за вековните корени на македонистичкиот, а не македонскиот идентитет и јазик, се побиени пред сè од европски истражувачи, патеписци и дипломати кои ги обиколувале просторот на Отоманската империја во XVIII и XIX век.
Обвинувањето не е упатено кон граѓаните на државата покрај Вардар, жртви на систематско индоктринирање со пропагандни псевдо-вистини за сопствениот идентитет и историја. Обвинувањето е упатено кон бугарските европратеници, дипломати и политичката елита во целост, кои ја потценија пробојноста на фалсификатите кога тие беа оставени да циркулираат неометано на меѓународната политичка сцена.
Не станува збор за декларациите и одлуките на бугарскиот парламент што ги побиваат лагите на Скопје. Повторувам: станува збор за сè уште неосвестената историска мисија на бугарската држава – да ги заштити европските вредности со својата хуманистичка привлечност од ерозија преку псевдо-вистината на македонистичките етно-идеологеми.
Веќе станува збор за документарното наследство на дипломати и патеписци од различни европски земји, кои оставиле вредни сведоштва за карактерот, менталитетот и националната самосвест на населението во географскиот регион Македонија, во блиското и подалечното минато.
Зарем е толку тешко еден бугарски европратеник да го земе, на пример, трудот на германскиот научник проф. Густав Вајганд, насловен „Етнографија на Македонија“, издаден во Лајпциг во 1924 година („Etnographie von Makedonien“ – Prof. Gustav Weigand, Leipzig, 1924), и со оригиналниот примерок в рака да го дискутира со неколку германски колеги? Кога ќе ги прочитаат зборовите на авторот во заклучното поглавје: „Од досегашното изложување видовме дека Македонија е населена од различни народности, кои според бројноста се наредени вака: Бугари, Турци, Албанци, Грци, Власи…“ — нека се запрашаат зошто никаде нивниот сонародник-научник не ја спомнува националноста „Македонец“, како што тврди премиерот.
*Иван Николов е новинар, публицист и издавач. Тој е директор на списанието „Бугарија-Македонија“ и на издавачката куќа „Свети Климент Охридски“. Извор: БГНЕС