На прсти се бројат државните институции кои реализирале најголем дел од парите предвидени за капитални инвестиции. Има и такви со нула реализација. На тие што не трошеле, Владата ќе им ги земе и ќе ги пренамени за плати, пензии, субвенции.
Нема да се градат и да се реновираат државни објекти, болници, затвори, се намалуваат парите за комунални услуги и урбанизам. Армијата крати од парите за интеграција во НАТО – за купување опрема и машини. На опрема и машини кратат и други министерства. На сметка на скратените капитални инвестиции, пак, ќе има повеќе пари за плати, пензии, социјални трансфери.
Така на пример, Министерството за здравство крати од парите за новите клинички центри во Скопје и Штип и за општата болница во Кичево. Министерството за образование, пак, крати од парите за изградба на нови и реконструкција на постоечки школи, на ученички и студентски домови и на спортски сали.
Владата не направи ребаланс, туку само ги префрли парите од едно на друго место. Нема ребаланс оти плановите за тоа колку пари државата ќе собере и потроши остануваат исти, но префрла од едно место за да пополни други дупки.
Плановите за улици, водоводи, опрема за здравство, болници ќе останат само на хартија, а цехот од нивната бавна реализација ќе оди на контото на административците кои ќе добијат повисоки плати и К-15, за повисоки пензии, социјално, за субвенции за земјоделците.
Министерството за финансии остварувањето на капиталните расходи го опишува како важна работа, што ќе придонесе за развој на економијата и ќе креира подобри услуги за граѓаните.