Одлуката на Германија да ги зајакне контролите на секоја нејзина копнена граница се чини дека е водена главно од политиката, тешко е да се оправда со закон, нанесува тежок удар на ценето слободно движење на Европа и може сериозно да го тестира единството на ЕУ, анализира Гардијан.
Берлин во понеделникот соопшти дека ги враќа контролите на нејзината граница со Австрија од 2015 година, а од минатата година со Полска, Чешка и Швајцарија, ќе бидат проширени следната недела на Франција, Луксембург, Белгија, Холандија и Данска.
Потегот ќе ја спречи миграцијата и ќе „заштити од акутните опасности од исламистичкиот тероризам и сериозниот криминал“, рече Ненси Фезер, министерка за внатрешни работи.
Најновиот во серијата смртоносни напади со нож, во кои осомничените беа баратели на азил, во Солинген минатиот месец , се случи неколку дена пред тековните регионални избори во источна Германија кои резултираа со екстремно десничарската, антиимиграциска партија Алтернатива за Германија (AfD).
Анкетите покажуваат дека миграцијата е, исто така, најголема грижа на гласачите во Бранденбург, кој ги одржува сопствените избори за две недели – со прогнозите за централно-левичарската Социјалдемократска партија на Олаф Шолц дека ќе заврши зад екстремно десничарската партија – и се чини дека болната коалиција на канцеларката се движи кон катастрофален пораз на сојузните избори следната година.
Привремените германски контроли „претставуваат очигледно непропорционално прекршување на принципот на слободно движење во Шенген зоната“, рече Алберто Алемано, професор по европско право во ХЕЦ Париз.
„Нема да лета според правото на ЕУ – сепак дали ова ќе го одврати Шолц да продолжи? рече тој.
Кристофер Вратил од Универзитетот во Виена беше уште поостар, обвинувајќи го Берлин дека „владее како АфД да е [веќе] на власт“.
По денешниот ден, рече Вратил , германските политичари „веќе не треба да ми кажуваат дека некој друг не го почитува правото на ЕУ… Сакајќи да го избришат Шенген со само еден потег на пенкалото – и целосно без размислување“.
Други ја забележаа економската вредност на Шенген зоната. Во извештајот на Фондацијата Бертелсман уште од 2016 година се проценува дека повторното воведување на контрола на внатрешните граници ќе ја чини Европа околу 470 милијарди евра (397 милијарди фунти) во изгубен раст во текот на 10 години.
Џералд Кнаус, претседател на тинк-тенк Европската иницијатива за стабилност, исто така, ја доведе во прашање ефикасноста на мерката. „Контролите на внатрешните граници кои треба да имаат каков било ефект значат крај на Шенген“, рече Кнаус на X.
Тие, исто така, ќе бараат „федерална заштита на границите и огради околу Германија“ и, згора на тоа, „ќе пропаднат ако соседите не се заинтересирани да учествуваат“, рече тој.
Откако ЕУ конечно се согласи на тешко борбена ревизија на нејзините закони за азил и миграција претходно оваа година, при што правилата треба да стапат на сила дури во 2026 година, европското единство би можело сериозно да биде тестирано ако Германија побара од соседите да вратат голем број.
Австрија веќе соопшти дека ќе одбие да ги врати назад сите мигранти одбиени на германската граница, додека полскиот премиер Доналд Туск во вторникот ја нарече одлуката на Берлин „неприфатлива“ и побара итни консултации.