Во студијата на Јоланд Мори за социо-културниот контекст на информациите, опширно се третираат сите актери кои наметнуваат различен пристап на перцепција на информациите во време на дигитална конвергенција. Новата визија за медиумска писменост предлага социјална практика, обликувана од културата и контекстот, надминувајќи ги традиционалните стандарди, во извесна смисла блиска до дефиницијата за култура на информирање. Токму во оваа насока како неопходност се гледа толкувањето на новите реалности во медиумскиот простор, особено на информациите на социјалните мрежи. Оваа рамка останува опишана со многу дефекти кои се појавуваат во различни форми. Оваа ситуација пред се подразбира бруталност на анонимноста
Пишува: Бардул Заими
Онлајн просторот е преплавен со информации. Колку и да се обидуваме да го поедноставиме во перцепцијата на правичните и точни информации, таа се чини комплицирана во нејзината мноштво во која често доминира маглата на хаосот. Човечкиот живот повеќе не може да се мисли надвор од ова медиумска рамка која ја диктира интеракцијата на општествените слоеви како меѓузависност на владејачките групи, но и интеракцијата со функционирањето на институциите што останува секојдневна и трајна суштина на животот на граѓаните. Веќе е докажано дека од квалитетот на добиените информации зависи и квалитетот на демократијата како простор во кој човечките суштества го мерат сопственото политичко, социјално и културно постоење.
Колку е повисок квалитетот на информациите, толку е поголема перцепцијата на општествените случувања, на општиот контекст во кој се движи динамиката на политичкиот и општествениот живот. И, напротив, колку е помал овој квалитет на прием на информации, толку е помала вистинската перцепција за случувањата, настаните и сето она што значи демократски живот. Од сите страни се напаѓаат квалитативните информации, затоа што сите бараат доминација и примат на ниво на политика и хиерархија.
Меѓу многуте напади, може да се истакнат два пола кои постојано се обидуваат да ги елеминират квалитетни информации од јавниот простор. На едната страна од полот е недостатокот на институционална транспарентност, додека на другиот пол се често дрските „деформатори“ кои постојано си играат со полувистини, со случајни приказни измислени еднострано во име на „неконформистичка“ опозиција, а која во повеќето случаи не е ништо друго туку лична агенда поставена на урнатините на општиот интерес. Всушност, се чини дека во целиот медиумски простор, особено на интернет, доминира битката помеѓу ПР информациите на институциите кои се обидуваат брутално да ја наметнат својата вистина надвор од принципите на транспарентност и правично информирање и контра информацииите што не се во функција на постоечките реалности, туку кои секогаш се во функција на друга манипулација со тонови на политичка моќ и одредени идеолошки причини.
Во такви околности, е многу тешко да се конституира удобен простор за присуство и циркулација на квалитативни информации, што останува главната предиспозиција за конституирање на нормален политички и демократски амбиент. Тековите на искривени информации на чиј грб „дуваат“ ветриштата на причините и идеолошките дискурси го разложија до највисоки височини парадоксот на веродостојноста и неверодостојноста. Веродостојноста што доаѓа како измислица на мистериозни фактори и неверодостојноста што доаѓа како екстремен сомнеж, како релативизација и на таа мала објективна информација.
Но, сред овој хаос кој се појавува во различни форми и каде пред се трпат правичното и квалитетно информирање, веќе имаше основни принципи промовирани на меѓународно ниво кои доаѓаат во форма на декларации. Еден таков меѓународно прифатен принцип е Меѓународната декларација за информации и демократија иницирана од Репортери без граници.
Комуникацискиот и информативниот простор мора да ја гарантира слободата, независноста и плурализмот на вестите и информациите. Како општо добро, овој простор има социјална, културна и демократска вредност и не треба да се сведува само на неговата комерцијална димензија. Мора да се спречат доминантните позиции во производството и дистрибуцијата на информации за да се зачува различноста на фактите и ставовите.
Во студијата на Јоланд Мори за социо-културниот контекст на информациите, опширно се третираат сите актери кои наметнуваат различен пристап на перцепција на информациите во време на дигитална конвергенција. Новата визија за медиумска писменост предлага социјална практика, обликувана од културата и контекстот, надминувајќи ги традиционалните стандарди, во извесна смисла блиска до дефиницијата за култура на информереност. Токму во оваа насока како неопходност се гледа толкувањето на новите реалности во медиумскиот простор, особено на информациите на социјалните мрежи. Оваа рамка останува опишана со многу дефекти кои се појавуваат во различни форми. Оваа ситуација пред се подразбира бруталност на анонимноста што сака де зазема место во јавниот простор, во онлајн просторот во најгруби можни форми, стигматизирајќи, повикувајќи се на моралот на мирот и напукнување на импулсите на скудниот личен интерес кој е спакуван како општ интерес во областа на информирањето и комуникацијата на јавен простор.
Во оваа кревка ситуација, која од ден на ден е оптоварена со парчиња субкултурни информации, со разни „фрустрации“ пред кои стојат обичните интересни групи, останува многу важно да се нагласи потребата од предимензионирање на перцепцијата за информациите. Во никој случај нема да можеме да добиеме коректна информација без културно издигнување, без пошироко видно поле, кое ги надминува шемите понудени како финални наративи произведени од различните пропагандни машини. Неопходно во овој стремеж, што значи и медиумско писменост, да се вклучи и читањето книги како можност за проширување на просторот на самореализација на нашето битие во политичка и културна димензија. Надвор од оваа премиса, човечкото суштество ризикува да биде изложено на разни догми, кои имаат за цел да ја апсорбираат слободата.
Негувањето култура на читање може да биде единствената противтежа на информациите кои се наметнуваат за пропагандни цели. Токму овој културен подем овозможува прифаќање на квалитативните информации, додека човекот како субјект во оваа нова интеракција на дигиталната конвергенција веќе има можност да избира и набљудува релевантни информации. Тоа навистина создава нова предиспозиција во демократскиот простор, отворање кон посуштински работи кои се поврзани со културата, хуманоста и универзалниот вредносен систем. Без овие длабоко социо-културни предиспозиции, поединецот ризикува да остане заложник на однапред одредени шеми, кои не го сметаат човечкото суштество како слободен дух и активен граѓанин, туку како бројка во бескрајните идеолошки и лични интересни калкулации.